پاسخ سازمان میراث فرهنگی استان یزد درمورد ثبت سرو ابرکوه

یزدفردا :در پی انتشار مطلب آقای سیفی جوابگوی مردم استان و بویژه مردم ابرکوه باشید،سرو کهنسال ابرکوه اولین، دومین ویا سومین اثر ملی طبیعی است؟؟؟ روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان یزد پاسخی را به یزدفردا ارسال نموده اند که ضمن تشکر از توجه به افکار عمومی آن سازمان عین پاسخ منتشر امید می رود ابهامات پیش آمده رفع شود .

مدیریت محترم سایت یزد فردا

سلام علیکم

احتراما در پاسخ به نامه وارده دوستدار میراث طبیعی ، سروش جعفری در خصوص ثبت سرو ابرکوه باستحضار می رساند سه اثر طبیعی کشور در یک جلسه و در یک تاریخ (16/4/87) و با شماره 1و 2و 3 به عنوان اثر طبیعی به ثبت رسیده است که این امر مرهون تلاش استان و همه علاقه مندان به میراث فرهنگی و طبیعی بوده است و باعث افتخار استان به ویژه مردم شهرستان ابرکوه می باشد.
قابل توضیح است که قبل از ثبت طبیعی این سه اثر، سرو ابرکوه در سازمان حفاظت محیط زیست کشور به ثبت رسیده بود که جهت روشن شدن اذهان مردم اطلاعیه معاونت میراث فرهنگی کشور در این خصوص به شرح ذیل می باشد.

دماوند اولين و سرو ابرکوه سومين اثر طبيعي ثبت شده ملي است

معاونت ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري با صدور اطلاعيه‌اي جزئيات ثبت ملي ميراث طبيعي را اعلام و بر ثبت کوه دماوند به عنوان نخستين اثر در فهرست ميراث طبيعي کشور تاکيد کرد.

به گزارش ميراث آريا(chtn) و به نقل از اداره کل روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري، در اين اطلاعيه تصريح شده شماره ثبت کوه دماوند در فهرست ميراث طبيعي کشور شماره يک بوده و پس از آن نيز چشمه آب معدني باد آب سورت مازندران با شماره دو و سرو کهنسال ابر کوه با شماره سه در روز 16/4/87 در اين فهرست به ثبت رسيده‌اند.

در اطلاعيه معاونت ميراث فرهنگي با اشاره به تبصره ماده 2 قانون تشکيل سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري ميراث فرهنگي و گردشگري مکلف شد تا براي هماهنگي در چگونگي امکانات بهره‌گيري از ميراث طبيعي کشور و اجراي تعهدات مطروحه در کنوانسيون حفاظت ميراث فرهنگي و طبيعي جهان نسبت به تدوين آئين‌نامه‌اي با پيشنهاد مشترک سازمان ميراث فرهنگي ، صنايع دستي و گردشگري و سازمان محيط زيست اقدام کند.

بنابراين گزارش آئين‌نامه تهيه و در روز 21/4/84 به تصويب هيأت وزيران رسيد که براساس اين آئين‌نامه، ميراث‌هاي طبيعي شامل مناظر طبيعي و عوارض بديع جغرافيايي غير محافظت شده، بقاياي ديرين شناختي انساني و محوطه‌هاي حاصل از تعامل فيزيکي و فرهنگي انسان و طبيعت، مناطق مذکور در بند الف ماده 3 قانون حفاظت و بهسازي محيط زيست از قبيل آثار طبيعي و ساير مناطق تحت حفاظت
و همچنين آثار و بقاياي ديرين شناختي و جانوري مي‌شود.

اين گزارش مي‌افزايد: براي اجرايي شدن اين آيين‌نامه کارگروهي در معاونت ميراث فرهنگي متشکل از استادان در حوزه‌هاي مختلف مربوط به طبيعت و محيط زيست و نمايندگان دستگاه‌هاي ذيربط تشکيل شده که اين کميته چهارچوب و مصاديق گردش کار ثبت آثار طبيعي را تدوين کرده و در نهايت در روز 25/10/86 به تصويب شوراي عالي ثبت سازمان رسيده است.

در اطلاعيه معاونت ميراث فرهنگي با استناد به بند ج آيين‌نامه فوق الذکر سازمان ميراث فرهنگي با توجه به کليه جوانب ارزشي در کوه دماوند، اعم از تاريخي، فرهنگي، طبيعي پوشش گياهي جانوري و غيره کوه دماوند را مساحتي حدودا هفت ميليون متر مربع و از خطوط تراز 2200 متر به بالا با در نظر گرفتن تمامي شرايط و قابليت‌هاي اثر براي حفاظت بهتر، به عنوان اولين اثر در فهرست ميراث طبيعي کشور در روز 13/4/87 مصادف با جشن تيرگان به ثبت رساند و جشن مربوط به اين ثبت نيز در روز 294/87 با حضور رئيس محترم سازمان برگزار شد.

اما آنچه در گذشته در خصوص دماوند اتفاق افتاده، بدين ترتيب است که سازمان حفاظت به تصويب رسانده است و اين تصويب براي بسياري ديگر از مناطق چهارگانه نيز به انجام رسيده است. آنچه مهم است تفاوت موجود در تصويب يک منطقه براي حفاظت توسط سازمان محيط زيست و ثبت يک اثر در فهرست ميراث طبيعي کشور توسط سازمان ميراث فرهنگي است.

معاون ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري، در ادامه با اشاره به احتمال ثبت يک اثر در ابعاد مختلف تاکيد کرد: يک اثر طبيعي ممکن است در کنوانسيون‌ها، پروتکل‌ها و تشکل‌هاي مردم‌نهاد مختلف به ثبت برسد. حتي يک اثر مي‌تواند همزمان به عنوان يک ژئوپارک و به عنوان يک ذخيره گاه زيست کره در يونسکو ثبت شود.

همچنين بالاترين رده ثبت يک اثر، ثبت در فهرست ميراث بشري است و در سطح ملي نيز، ثبت در فهرست ميراث ملي کشور از چنين جايگاهي برخوردار است که هر اثر، ولو اينکه بارها در بخش‌هاي ديگر به ثبت رسيده باشد، صرفاً آن زمان داراي بالاترين ارزش است که در کشور به ثبت ملي رسيده و در سطح جهاني نيز به ثبت جهاني برسد.

پس مي‌توان اذعان داشت که در سطوح مختلف، اهرم قوي‌تري به سازمان متولي مديريت اثر جهت حفاظت بهينه از اين اثر مي‌بخشد و پيش شرط ثبت يک اثر در فهرست ميراث جهاني الزاما ثبت ملي اثر در فهرست ميراث ملي کشور است. نکته ديگر اينکه ثبت ميراث طبيعي علاوه بر محافظت از ارزش‌هاي زيست محيطي و طبيعي اقليمي، ناظر بر تعامل فرهنگي اثر با انسان‌ها در طول زمان و تاثيرات فرهنگي آن است.

سازمان حفاظت محيط زيست براساس رسالت خويش، مي‌تواند نقاط زيادي از کشور را به دليل دارا بودن ويژگي‌هايي خاص در فهرست مناطق حفاظت شده قرار دهد، اما ثبت در فهرست ميراث طبيعي کشور مستلزم کازشناسي‌ها و اثبات وجود ويژگي‌هايي است که در سطح بالايي از اولويت‌ها باشد و آن اثر در اين فهرست قرار گيرد.